Manuscrito II (reconstrución)

Foto de X.B. Arias

Eu son. O meu nome acenderá unha estrela nova en cada constelación. S.O.S. Fomos ficando sós, o Mar, o barco e máis nós...Nós tencionamos tan só facer unha protesta forte, densa e implacábel contra os vellos. Eran os vellos ou os novos? -Eu non firmei isa folliña- dice Paradela que le respondió Cebreiro- Manoel-Antonio dixome: Qué che parece iso? Y eu lle dixen : Boeno. I apareceu co meu nome. Eu non-a firmei. Anyway: Pra que falar da primaveira, si o único que nos trai o abril é un saldo de flores de bazar? e un xardín incestuoso ergue aqueles SóS tan fortes do amor tamén son capaz de decorar interiores. Interrupto pero desfeito. Luzia Sanchez, jazedes en gran falla comigo, que non fodo mais nemigalla d´ua vez, e pois fodo, se Deus mi valla, fiqu´end´afrontado por tercer dia. e que despois de tres ou catro anos de facer vida formal, veulle un gran descreto en toda aquela bisbarra porque se soupo que non fora unha soa tolaxada a do rapaz con que fuxira, sinón que lle gorentaban os mozos, coasi raparigos, que desque os pillaba non lles daba repouso, até deixalos chuchados como de meiga, que algún morrera das resultas, que xa era moito argallar. Non me importa que o fixeras, pero con esa mona. ¡Hostia, é que non o entendo! Non me digas que non é unha mona, se o único que quería era deitarse contigo. Se é un cara, joder, se é un cara. No seu tempo, Manuel Antonio tivo a radical audacia de mandar á merda toda a literatura galega.
Fomos ficando sós, o poeta, o idioma e mais nós.