Número total de visualizações de páginas

sábado, novembro 12, 2011

Rajoy non é bilingüe; é zarabeto


Leo en Público unha noticia moi elucidativa sobre o interese e dominio dos candidatos dos dous partidos mastodónticos coas linguas (co español e coas outras). Unha información que parece marxinal á hora de elixir un presidenciable, pero que, no fondo, vai moito máis alá e dinos quen é quen.

Rubalcaba aprendeu o español cando era un tenro mamote e, froito da súa excelente educación e da súa curiosidade natural, aprendeu tamén o francés e o inglés, que debulla sen problema nas catro competencias básicas. Se o electorado lle dá a oprtunidade, non dubido de que o seu "alemán de turista" se convertirá axiña en "alemán diplomático". A Rajoy non lle deu tempo a rachar o plastiquiño do Follow me: despois dunha educación rancia e de aprobar as famosas oposicións de Rexistrador da propiedade (e isto foi pouco despois de estrear os seus primeiros pantalóns longos) debeu quedar aqueloutrado para calquera outra aventura intelectual. Deste xeito, a partir dos 23 anos, Rajoy convertiuse nun señor español que coidaba que o único que necesitaba para defenderse magnificamente na vida era o español. A súa aburrida biografía demostra que non sentiu ningunha curiosidade polo que puidese haber fóra da cuadrícula na que tan prematuramente se encasillou. Ningunha, nin sequera pola lingua que bulía ao seu arredor –nas rúas, mercados, peiraos, nas corredoiras e bares– nos anos en que, sendo presidente da Deputación de Pontevedra, ía levar a boa nova do teléfono público e a luz eléutrica ás aldeas miserábeis. Nunca se lle escoitou unha frase en galego mentres exerceu cargos públicos en Galicia, o cal xa é difícil. Eu mesma escoiteille unha vez un par delas a Francisco Vázquez nunha entrevista, para demostrar que saber, sabía, pero que non o consideraba procedente a non ser cando falaba cos paisanos dos arredores do seu chalé. Rajoy nin iso, polo tanto, e mentres non se demostre o contrario, podemos deducir que non sabe falar galego.

Eu quero crer que non é por ningunha deficiencia innata, que seguramente sufriría un trauma de pequeno, que lle darían na boca cando se lle escapaba algunha palabra en galego aprendida da criada ou dos nenos maleducados da rúa, ou así. Iso era moi frecuente, todos o sabemos. O galego, en Galicia, en certos ambientes, soaba tan rotundo como unha blasfemia. Os traumas son difíciles de superar, crean unha barreira de formigón entre o Eu e o mundo. Por iso teño as miñas serias dúbidas de que, malia o profesor a domicilio e as clases thre times a week, poida algun día falar outra lingua que non sexa aquela na que se atrincherou.

sexta-feira, novembro 04, 2011

O sagrado



Cabaliño do demo, cabaliños do demo en plural, é un insecto que vive nos ríos e nas fontes, de corpo esvelto, cores brillantes e fermosas ás irisiadas.
Tamén se lles chama a eses mosquitos grandes que non pican.
Tamén?
Tamén, si.
Non o sabía.
Si, a miña nai non me deixa matalos.
Por que?
Non sei, cando lle pregunto sempre me contesta: "porque son cabaliños do demo", e eu, "pois se son do demo... mellor matalos, ou?", e entón ela respóndeme que precisamente por iso non se deben matar.