Número total de visualizações de páginas

sábado, agosto 30, 2008

Exclusiva xornalística mundial!!

Reproducimos a entrevista con Steiner (GS) e Juan Cruz (JC) tal como foi, grazas a un hacker que a interceptou no espazo virtual.

GS: Hombre, Juan Cruz, qué sorpresa! Te presento a mi perrou!
JC: Le he traído de mi bella tierra un poco de comida tradicional.
GS: Grasias, John. Toma Periclitus, bonitou. Oh, God bless me, está vomitandou! Te voy escoñarr John Cross.
JC: Espere, don Steiner, espere. Tenga paciencia.
GS: Buenou, toma esta copa de sherry que me manda mi amiga la niña do Gerés.
JC: Asi que se han escandalizado...
GS: Ou, bueno, tu sabes como son los sordomudous!
JC:; Cuando teníamos las preguntas, nos han cambiado las respuestas.
GS: De que hablas, John Cross, cuál ha sido la respuesta? Ouh, Periclitus keep vomiting!
JC: Usted no tiene ningún pudor.
GS: Los pudor gobernaron Inglaterra hace muchos años ago. De que me hablas, John Cross?
JC: Está bueno este Jerez. Póngame otra copichuela.
GS: Queda con el botello.
JC: Cúales son los bobelistas más excelsos?
GS: Pues tú, aunque no he leído nada de tú, por eso eres bueno.
JC: Que panorama!
GS: Sí, imagina que un gallego se muda a mi vicinity y se poner a cocer pulpo y a tocar bagpipe. El valor de mi propiedad caerá en picado y se beberán todo mi jerés.
JC: Bero, ellos dicen que es barte de su identidad.
GS: Baso que ellos hablen dialecto en su bunibersidad pero el bulbo no, brepiero a loss cadalanes que no tocan gaita.
JC: En Esbaña los naciolanisssmos bieren comer niños esbañoles en salsa verrde.
GS: Qué horror! En salsa beerrde!
JC: Insinúa que a sasa berde es el raíz del broblema.
GS: Guizá. Pero, cambiando de tema. Sabes que en una buniversidad gallega obligan a hacer el abor en cuatro idiomas?
JC: Dónde? Que me batriculo.
GS: Ten cuidado con los esquimous, que matan viejos y se los comen.
JC: En salsa berrde?
GS: Sabes, traducir es un orbasmo.
JC: Un que?
GS: Y yo que sé! Toma otra copa de este gerés. Lo hagou yo con polvos.
JC: Su padre le enseñó a buerdanar el cochifrito?
GS: Dodos los días.
JC: Un sádiro.
JC: Grrrr aaah denologías?
GS: Periclitus, are you alive? Cross me has matado al perrou! Te escogoñizo dun zurriagazo. Fuera de mi propiedad, maldito emigrante.
JC: Don Steiner, espere. AHHH!

Despois escóitanse berros e a sirena dunha ambulancia.

Se bebes, non concedas entrevistas



Preocupada como quedei coa polémica que alguén introduciu neste remanso de paz e tranquilide sobre as declaracións de Georg Steiner na entrevista de Juan Cruz para El País, decidín ir ás mesmas fontes que a alimentan e lin o corpo do delicto.
Despois dun concienzudo análise do texto, quero resaltar algún detalle que parece que pasou desapercibido no medio do intenso fogo da batalla: tanto o entrevistador como o entrevistado beberon durante a entrevista, xerez, para máis señas, na acolledora cociña do prestixioso filósofo, co cal no tiñan nin que erguerse para ir buscar a botella, só estirar o brazo. E todos sabemos o ben que enchoupan as galletas nos líquidos espirituosos.
Espero que este insignificante dato axude a poñer as cousas no seu sitio e a rebaixar a electricidade do ambiente.

P.S. Como non atopei no google imaxes nada alusivo a "outra vaca no maínzo", o cal proba unha vez máis a marxinalidade da nosa cultura, este post vai sen imaxe explícita, todo o referido ao imaxinario terá que "imaxinalo" o amábel lector.

sexta-feira, agosto 29, 2008

Que curriña!


A foto, por unha vez, é miña, non de X.B., fíxena nunha praia do País Vasco este verán. Sorprendeume vela alí tan fachendosa esparexendo as súas cores ao vento mareiro e fixen clik, clik e clak!
Quero que sirva de homenaxe ás miñas amizades daquela terra. Como se di "bico" en euskera?

quarta-feira, agosto 27, 2008

Látego de algas



Despois de ler, estupefacta, o último poemario de Antón Reixa chego a unha conclusión así de contundente: Reixa dinamita con este libro toda a súa obra anterior e todo o que representou nos últimos 30 anos na poesía galega. Está, por suposto, no seu dereito. Avante!

segunda-feira, agosto 25, 2008

Inevitábeis pegadas


foto X.B. Arias

Cando me dei erguido, virei a testa e decateime de que as escamas que me foran medrando no lombo no transcurso dos anos deixaban marcas visíbeis nos materiais discontinuos.

segunda-feira, agosto 18, 2008

Quen son eu?



Quen son eu? Preguntábase Pantelas mirando a súa imaxe no pozo do patio da prisión de Orán onde cumpría condena (Otero Pedrayo, Pantelas, home libre).
Quen son eu? Pregúntase Suroeste estes días mentres mira atentamente a súa imaxe en todos os espellos que se lle van cruzando no camiño.
Ata agora só un pseudónimo, un nick, agochando un nome legal ou unha imaxe ou un símbolo distintivo. E Suroeste íase espindo post a post no acabado de nacer cuarto de seu, cunha crueza que ás veces lle doía. Porque escribir doe, xa o sabedes, e pode ferir a quen ouse pousar os ollos para ler, coma que sae da escuridade da casa a unha mañá luminosa. Demasiada luz fai pechar os ollos.
Que difícil é para unha muller poñer o seu nome e logo escribir o que lle pete, o que sente e o que sabe, expoñerse a todos os ollos, expoñer o seu nome e o que poida significar e expoñer o seu corpo. Porque, aínda que se intente negalo, seguimos sendo o noso corpo. E o meu corpo é tan sensíbel... My body is a battleground.