Número total de visualizações de páginas

quinta-feira, outubro 29, 2009

Lecturas ilustradas


Foto de Xebe d´Afrei

-Ensínoche as pernas ata ben arriba se me levas o feixe dos guizos ata a casa. Aceptas?
–Si.
A moza arremangou as faldras ata deixar ver as coxas.
–Gústanche?
–Gústanme moito.
–Pois se queres que chas ensine ata máis arriba tes que darme un bico "naquel sitio".

Antonio tamén aceptou o envite. Arquelia baixou as bragas e ensinoulle o seu repampanudo fandango. O rapaz nunca vira nada así, só albiscara dificilmente algo semellante entre as mulleres da súa familia (a súa nai e a súa tía Ádega, sobre todo, cando de noite acendían unha candea e baixaban da cama para mexar no caneco) e quedou coa boca aberta e os ollos asustados mirando aquilo coma un pasmón.

–E isto non che gusta?

O cativo non sabía que dicir. Estaba atordoado ante aquelas paisaxes.

–É moi fermoso– dixo por fin.
–Pois bícamo.

Dubidou. Era demasiado para el. Pero acabou bicándoa onde ela quería, aínda que con certo reparo. Daquela a muller desabotooulle a petrina e cariñoulle a mingalla. El tremeceu coma un feble xunco...

–Algún día serás un gran mozo, pero hoxe non dás a medida– dixo–. Que pena! Bícame outra vez, anda.

Bicouna no mesmo sitio. Entón Arquelia colleulle a cabeza cunha man e esfregoulle a cara contra a pube uns momentos, marchando seguidamente co feixe na croca sen dicir nada.

Xosé Fernández Ferreiro, Tempo de centeo

4 comentários:

Antonio disse...

Prometéume que aquelo quedaría entre nós, e vai e cóntao.

Aníbal Léctor disse...

Eu non sei, non lin a novela, e o autor é considerado de moi bo oficio. Mais a escena sóame a tópica de máis, mil veces oída, mil veces repetida. Esta é unha simple opinión suxeita a erro de apreciación grave, que conste.

SurOeste disse...

Don Aníbal,o texto, aínda sendo un anaco, un retallo feito por min como me pareceu e sen pedir permiso a ninguén, ten vida propia. A vostede a escena parécelle tópica, non llo vou discutir, pero si aclarar que recrear os tópicos a min non me parece nada que desmereza a arte dun escritor, todo depende de commo se faga. A min lembroume vivamente un conto doutro escritor ourensán, pero non vou dcicir nada máis, que a recensión que rematei esta mañá aínda non está publicada e penso que o autor fíxoo así a propósito e non para despistar, senón para crear complicidades.

XDC disse...

A mín, hai cousas que non me importaría repetir as veces que fixera falta, e máis que pudera.