Número total de visualizações de páginas

sexta-feira, outubro 09, 2009

Abrir os ollos; pechar as pernas



Gustábame pechar os ollos cando ía medio adormilada para escola pola mañá. O sol aparecía e desaparecía mentres o coche viraba á dereita e á esquerda seguindo a sinuosa estrada e o meu mundo de dentro ía cambiando de cor. O sol iluminaba os vasos sanguíneos das miñas pálpebras e todo se tinguía dun vermello intenso. Eu concentrábame entón en todo o torrente de sensacións que viñan do corpo e sentía o almorzo rebulir nas tripas e o ritmo pausado do corazón bombeando vida. De cando en vez abría os ollos e o mundo abríase en amplos horizontes de prados e pinares e monte baixo e casas despintadas á beira da estrada. Cos ollos abertos a conciencia do meu corpo diluíase e perdía intensidade no medio de todo o demais.

–"Son un animal!"– declarei ao persoal sanitario que me atendía no paritorio. Trataron de convencerme amablemente de que non, que de ningunha maneira, mais naquel momento sobrepasada polas sensacións profundas do meu corpo tiven esa certeza. Pechei os ollos e concentreime na seguinte contracción para empuxar con todos os meus músculos.

Desde sempre, e moi conscientemente, cando abro os ollos, pecho as pernas.

Sem comentários: