Os días deste abril foron pasando moi sosegadamente entre paseos, narracións, ensaios e entrevistas. O pensamento e a arte das mulleres florecía para min en cada páxina e en cada palabra coma no meu xardín humilde e selvaxe ía florecendo a primavera. Vizosa regalía rebentando de cor a paisaxe monocromática e o pensamento apagado.
1 comentário:
A natureza é deliciosa e as veces dolorosamente sinceira e reveladora nas súas aparentemente cíclicas revelacións, contén tódalas xeografías e algoritmos que inocentemente nos atribuimos e malia a súa teimuda fachenda seguimos debecendo polo coñecido.
Enviar um comentário