Número total de visualizações de páginas

terça-feira, fevereiro 05, 2008

As dúbidas de Isolda



Isolda está rara. Levaba uns días sen falar, sen querer nin ver diante o Manuscrito, deixándome a min con todo o embolado, sen mover palla. Eu xa sabía que era moi señorita, mais na súa actitude parecíame enxergar algo máis, como un profundo malestar.
Hoxe por fin aveuse a falarme.
-Moi je suis très desolée -empezou- ninguén de importancia se interesou pola nosa aventura. Estamos sen financiación. Non poderei mudar o manto para a próxima tempada, e ti ben ves que de tanto durmir a la belle étoile foi roxeando e está de mal ver. Nunca poderemos reconstruír o manuscrito e aínda que puidésemos non poderemos estar seguras de que sexa bo. Leva trazas de que non.
-Pero, e Mr. Church? Esta a piques de chegar. El axudaranos.
-Só vén pimpar marisco, parva, así que se vexa cheo, voltará por onde veu, se cadra para irlle meter aos R o Manuscrito nos fuciños. A única solución é manipular un chisco o Manuscrito, así sen que se note, ir enredando anaquiños dos grandes hits do sionismo, darlles antigüidade, poñer David onde dicía Breogán, Moisés no canto do Bardo das Idades e así, facer unha boa campaña na rede e nos xornais da Nosa Terra e xa verás que logo aparece financiación a esgalla.
-Isolda, nunca me falaches así. Non sei que pensar, trátase de cambiar radicalmente a nosa postura de tantos anos. Xa non sei de que parte estás. Antes pensaba que estabamos xuntas nesta Misión contra os R.
-E estou.
-Non! O obxectivo da nosa Misión non era a financiación, era a Reconstrución do Manuscrito, a Memoria de Nós outros.
-Ta, ta, ta, ta... vai calando lorito real e déixame o manuscrito!
-Xamais! Atrévete a quitarmo, lurpia... vente, que aínda che tronzo o pescozo co fouciño! Traidora!
-O teu blog está acabado, Suroeste. Ti estás acabada. E o Manuscrito, nunca verá a luz. Eu escribirei a Historia... a Novela!!! que todos agardaban porque me van dar unha bolsa im-pre-sio-nan-te e van poñer escribas ao meu dispor especialistas en estrutura novelesca, estilo e intriga. Un equipo coma o que a túa cabeciña cativa nunca soñou. Estou farta de tanta precariedade, de comer verzas con unto e nabizas con aceite. Agora vou vivir a todo trapo porque eu o merezo!! Terás novas miñas nos xornais. Agora ti tes un fouciño, mais eu vou ter mísiles atómicos.

3 comentários:

Anónimo disse...

My dearest Southwest and Isolde:
While I am packing, I read the appalling news about the dispair of Isolde. She must not give up now; we are almost touching the academic glory. I suppose that, correct me if I am mistaken, in your country, it´s very difficult to get grants or sponsors for researching (if you don´t have a "godfather"). Don't be sad. As Head of Department, I can offer both of you a full scholarship at my University. Dr. Southwest, I strongly advise you to accept my help. Ohio is a nice and quite place to live and work. Here, you will be able to rest and eat properly and Isolde could buy a new suit.
Please, don´t hesitate and come back with me to the States. Your blog is not finished. Many scholars, all around the world, are fully awared of the importance of your efforts to discover, I dare say to create by interpreting, a new literature, new methods to understand texts. They will be very disappointed if you dismay. You said that the best Galician novel is a sort of "multitext" where all the texts of your ancient literary tradition are present, arising, fighting each other to fulfill the readers' expectations. Your manuscript, you said it as well, is in fact a "multinovel". Here, in Ohio, you will be offered the means to keep working on your analysis. I am looking forward to reading your first work published in our journal.
Isolde, please, cheer Southwest up and be patient.

Professor A. Church.

SurOeste disse...

Ohhh, Profesor Church...fala vostede coma un cura!
Oxtias! non será vostede un axente R???

Anónimo disse...

Yo ser muy ofendido por usted. You must apologize.