O campo e os blogs (homenaxe a Bourdieu)

Onte deume por pensar que isto dos blogs funciona moi seriamente coma outro campo calquera, sexa o literario, o cultural, o político, o económico, o académico... Hai blogs que nos falan desde o centro do campo e outros desde as marxes. Hai algúns aos que sempre imos coa esperanza de aprender algo, ás veces atrevémonos a deixar un comentario moi humildemente a ver se, cun pouco de sorte o atrevemento recibe a súa recompensa coa visita ao teu lar bloguístico dunha gran figura do campo ou se aparece citado nos enlaces dalgún moi concorrido. Iso sobe a moral, fai quitar peito e na seguinte excursión polos blogs dos outros xa un/unha se atreve a deixar o seu comentario, mesmo se é polémico. Polo que veño observando só os grandes nomes, os pesos pesados da bloguería se atreven a deixar comentarios insolentes que inciten ao receptor a tomar unha postura clara acerca deste ou outro tema. Os miñaxoias non nos podemos permitir eses luxazos. Loitamos por existir, por ser recoñecidos e, de paso, recoñecérmonos nos comentarios e agradecementos dos demais. Pero coidadiño, que calquera día regañamos os dentes, sacamos as poutas e descabezamos unhas cantas vacas sagradas para consagrármonos nós, eu polo menos. Quítate tu pa ponerme yo será o gran himno do campo ese día.