Dama do lago? Non. Dama das camelias? Que va! Dama de Elche? Boh-boh! Dama, dama, dama boba? Como que boba? Boba será ...Dama de noite, dama de compañía? What? Como te atreves? Primeira dama? Quita, quita! Dama de ferro? MMmmmmm... Dama de Shanghai. Nadiña.
Belle dame sans merci, grazas as que ela ten, miña señor, miña dama de xeo.
4 comentários:
Sempre atopo neste recuncho a temperatura ideal para solidificarme. De arriba cara abaixo. Porque son auga. Porque así podo ser xeo e cristalizarme acomodándome ao teu recipiente. Sorprendéndome a min mesma do ben que aturo a túa presión. E canto me gusta precipitarme pola enchente das túas verbas. Colle un anaco. Non. Mellor deixame espirte completamente para pintarte co azul do meu corpo. E así, densísimas, seremos unha soa peza. Non haberá clima que nos incordie. Bico morno para conservarte. ¿pero ti ves o que me fas dicir miña nena?
Xeo: iso si que é un tratamento...
buuufffff, moito xeo, moito xeo, pero aquí vaiche moita calor!!!!
Enviar um comentário