O que me encanta de Babilonia é que ninguén se escandaliza por nada. Só non está moi ben visto mexar na praza pública. Ahhh Babilonia, que deliciosa loucura!
Algúns galegos pensarán que non o suficiente, mais eu penso que non hai mellor cousa cá naturalidade nin peor que pretender pasar polo que non se é.
Cando vemos por primeira vez a alguén da familia a quen non coñeciamos inmediatamente adiviñamos trazos ou xestos de tal ou cal avó ou tío común. Aos galegos e aos portugueses pásanos algo parecido: aínda que nós non falemos "así" recoñecemos aquelas formas e xiros como algo da familia e, en certa medida, tamén noso. Saúdos Luís Milheiro, xa fun polos teus sitios e xa me sentín un pouco coma na casa.
En España foi rebautizado como "el Bosco" porque doutro xeito non lle daban aprendido o nome...Ben sabía o que facía, Pirata, e tiven a ousadía porque teño a certeza de que Babilonia era un auténtico xardín das delicias. Ou se non dime: como imaxinas ti a Babilonia dos bos tempos? Pechade os ollos e viaxade a Babilonia durante tres minutos...que me contades?
O que me encanta de Babilonia é que ninguén se escandaliza por nada. Só non está moi ben visto mexar na praza pública. Ahhh Babilonia, que deliciosa loucura!
4 comentários:
Gostei do teu galego, quase português...
Algúns galegos pensarán que non o suficiente, mais eu penso que non hai mellor cousa cá naturalidade nin peor que pretender pasar polo que non se é.
Cando vemos por primeira vez a alguén da familia a quen non coñeciamos inmediatamente adiviñamos trazos ou xestos de tal ou cal avó ou tío común. Aos galegos e aos portugueses pásanos algo parecido: aínda que nós non falemos "así" recoñecemos aquelas formas e xiros como algo da familia e, en certa medida, tamén noso.
Saúdos Luís Milheiro, xa fun polos teus sitios e xa me sentín un pouco coma na casa.
En España foi rebautizado como "el Bosco" porque doutro xeito non lle daban aprendido o nome...Ben sabía o que facía, Pirata, e tiven a ousadía porque teño a certeza de que Babilonia era un auténtico xardín das delicias. Ou se non dime: como imaxinas ti a Babilonia dos bos tempos?
Pechade os ollos e viaxade a Babilonia durante tres minutos...que me contades?
O meu cuadro favorito, o auténtico precursor do surrealismo e de todo -ismo de vangarda.
Unha aperta, nube
Yoli ;-)
Enviar um comentário