Número total de visualizações de páginas

sábado, abril 30, 2011

Realismo moderado

Foto, moderadamente realista, de Xebe d´Afrei

Moitas veces pasa, a min pásame demasiadas veces, que estou lendo un conto ou unha novela e danme ganas de coller ao narrador polas lapelas e berrarlle: "déixame pensar, maldito, ou pensas que son parva!!!".

O exceso de detalles sobrecarga a nave narrativa e desequilíbraa, pero o exceso de explicacións lévaa a un naufraxio seguro. O narrador debería abrir as portas do seu castelo só no momento preciso e permitir que os lectores sintan antes a imperiosa necesidade de saber que hai detrás delas, creen as súas imaxes, xoguen e fagan as súas apostas. Daquela si, daquela é o momento de deixarlles ver por unha fenda calquera imaxe equívoca, escoitar un son inclasificábel, manipulalos, na medida en que se deixen, de todas as formas posíbeis. Pero a maioría non teñen paciencia, sutileza nin moitas ganas de xogar, ai!, e, temerosos de que os lectores se desanimen e teñan que pensar, prefiren abouxarnos con ruído innecesario.

Realismo moderado. O concepto atopeino na páxina 12 da novela de J. M. Coetzee Elizabeth Costello:

"Suministra los detalles y deja que los significados emerjan por sí mismos. Un procedimiento del que fue pionero Daniel Defoe. Robinson Crusoe, náufrago en una playa, mira a su alrededor en busca de sus compañeros de barco. Pero no hay nadie. "Nunca los volví a ver, ni vi otro rastro de ellos –dice– que tres de sus sombreros, una gorra y dos zapatos desparejados". Dos zapatos desparejados. Al estar desparejados los zapatos dejan de ser calzado y se convierten en pruebas de la muerte, arrancados de los pies de los ahogados por los mares espumeantes y arrojados a la orilla. Nada de grandes palabras, nada de desesperación, simplemente sombreros, gorras y zapatos".
Coetzee, J.M., Elizabeth Costello, Ed. Mondadori

Sem comentários: