Mazá + Z, mazá + Z, mazá + zeta...

Mentres deixaba o último post-relato en standby estábase armando unha boa.
Mentres pensaba seriamente, no camiño de ida e volta á casa, como ía resolver eu, que nunca nunha tal me vin, o asunto da declaración policial da protagonista, estaban pasando cousas terríbeis.
Mentres me preguntaba se non sería mellor rematar o relato coa protagonista colgada no loureiro observando un cadáver que lle é totalmente indiferente, pero aínda así imponlle respecto e desexaría que non estivese alí, as cousas terríbeis complicábanse tremendamente.

Que traballiño nos custa recoñecer que, no mundo real, non hai marcha atrás.