Número total de visualizações de páginas

quarta-feira, outubro 23, 2013

Inmaculadas concepcións



Un dos relatos máis delirantes do catolicismo é o dogma da inmaculada concepción de María, privilexio divino que a exime do pecado orixinal no que TOD@S nacemos enfangados e a prepara para ser digna nai do fillo de Deus da maneira máis extravagante posíbel: conservándose virxe antes, durante e despois da fecundación e, máis difícil aínda, ... do mesmo parto!

Compréndese semellante artificiosidade en contra das regras da natureza e dos límites da lóxica unicamente no contexto dunha relixión profundamente misóxina na que a muller é o sexo e o sexo é o pecado e, polo tanto, a ameaza de todo o mal, polos séculos dos séculos.

Deste curioso xeito, María chega a ser nai sen pasar polo arrebato sexual. Porén, a iconografía católica tena representado enlevada nun profundo éxtase: ollos virados para arriba, rubor nas meixelas, boca aberta, brazos arredor de si, como recollendo as gozosas badaladas do corpo en íntimo contacto con...



Resulta sorprendente a pervivencia deste relato da muller intachábel sexualmente que sente a chamada da maternidade e a este destino se consagra malia todos os obstáculos. Afortunadamente, hoxe en día os avances da tecnoloxía reprodutiva evitan, por unha parte, as incómodas especulacións acerca do incerto pai e, por outra, a insistencia na intervención de seres sobrenaturais ou axentes da natureza na fecundación, como as correntes de aire ou de auga que transportan sementes.

As evidentes dificultades de ser nai solteira onte e mais hoxe, aínda tendo unha boa posición económica, engaden un aura de heroísmo moi favorecedor para unha muller que queira facer carreira política. Asemade, o vello mito misóxino, renovado mediante a utilización da última tecnoloxía, ten un verniz de modernidade e, mesmo, de atrevemento: "faino ti mesma, para que che fai falta un home?"

Por todo isto, non o podo evitar, cando souben que Alicia Sanchez Camacho, por poñer un exemplo, non concibira cunha pombiña rebuldeira..., nin cun tubo de ensaio, caín da burra e espertei da miña inocente ensoñación  posfeminista.

Sem comentários: