Que tal María, estarán os teus pais, díxome ela. Dixo tamén que se seguía nas medras a onde ía chegar.
Acórdame moi ben desta visita e vós igual rosmades, Vamos nena, que importancia terá unha maestra, a ver, que buscas contándonos un conto semellante nin que subira un ministro con bandeiras... pero non é así de fácil explicar que nesto do agarimo existe un punto que nunca se explica, dos desexos e as preferencias hai tamén moito intríngulis e ademais nesta casa non entran persoas deste tipo, a ver se me entendes, ¿como diría eu?, xentes que chaman á nosa porta e nada máis abrir poste a mar de aturdida e rapidamente daste de conta que por que demo se che ocorrería fregar hoxe a cociña que tes aínda a falda vella a ver se non podía avisar a señorita Márgara para que a miña nai estivese vestida de xeito máis decente e rapidamente botas man á baieta e vas limpar o po do comedor porque o comedor está sempre fechado, se non é polos día de Nadal, para que entre ela e todo como digo cunha présa enorme que non dá tempo a nada, abrimos as contras, vaia ho, como ruxen, e as cortinas estarán algo tesas da xiada.
(...)
A miña nai estaba algo chantada, non sabía que conversa seguir e colle unha galleta maría taniscándoa, toda a familia Briz preguntándolle á maestra cos ollos:
-Que queres ti de nós.
A señorita Márgara ten unha voz un si caída, fala coma se regalase algo e tenro coas palabras, tan sinxelamente doce é todo o que ela di.
Acórdame moi ben desta visita e vós igual rosmades, Vamos nena, que importancia terá unha maestra, a ver, que buscas contándonos un conto semellante nin que subira un ministro con bandeiras... pero non é así de fácil explicar que nesto do agarimo existe un punto que nunca se explica, dos desexos e as preferencias hai tamén moito intríngulis e ademais nesta casa non entran persoas deste tipo, a ver se me entendes, ¿como diría eu?, xentes que chaman á nosa porta e nada máis abrir poste a mar de aturdida e rapidamente daste de conta que por que demo se che ocorrería fregar hoxe a cociña que tes aínda a falda vella a ver se non podía avisar a señorita Márgara para que a miña nai estivese vestida de xeito máis decente e rapidamente botas man á baieta e vas limpar o po do comedor porque o comedor está sempre fechado, se non é polos día de Nadal, para que entre ela e todo como digo cunha présa enorme que non dá tempo a nada, abrimos as contras, vaia ho, como ruxen, e as cortinas estarán algo tesas da xiada.
(...)
A miña nai estaba algo chantada, non sabía que conversa seguir e colle unha galleta maría taniscándoa, toda a familia Briz preguntándolle á maestra cos ollos:
-Que queres ti de nós.
A señorita Márgara ten unha voz un si caída, fala coma se regalase algo e tenro coas palabras, tan sinxelamente doce é todo o que ela di.
Xohana Torres, (1970). Adiós María.
2 comentários:
Tanto tempo desa lectura que xa nin lembro...! Sen embargo o post fíxome ir buscar 'Estacións ao mar', o poemario que de cando en vez releo (a poesía é o que ten, esa versatilidade). Hai suliñados, páxinas pregadas nunha esquina, indicios de que por alí pasaron xa máis veces os meus ollos e quedaron impregnados, e así, por exemplo, capturáronme de novo eses versos que din: 'Ás altas horas / hai un lobo terrible que devora os recantos / e hai un tren imposible que pasa e non se vai.'
Pepis, unhas lecturas van levando a outras, enguedéllanse coma as cereixas, coma os bicos, coma as conversas...
Enviar um comentário