|
Número total de visualizações de páginas
sábado, agosto 30, 2008
Exclusiva xornalística mundial!!
Se bebes, non concedas entrevistas
Preocupada como quedei coa polémica que alguén introduciu neste remanso de paz e tranquilide sobre as declaracións de Georg Steiner na entrevista de Juan Cruz para El País, decidín ir ás mesmas fontes que a alimentan e lin o corpo do delicto.
Despois dun concienzudo análise do texto, quero resaltar algún detalle que parece que pasou desapercibido no medio do intenso fogo da batalla: tanto o entrevistador como o entrevistado beberon durante a entrevista, xerez, para máis señas, na acolledora cociña do prestixioso filósofo, co cal no tiñan nin que erguerse para ir buscar a botella, só estirar o brazo. E todos sabemos o ben que enchoupan as galletas nos líquidos espirituosos.
Espero que este insignificante dato axude a poñer as cousas no seu sitio e a rebaixar a electricidade do ambiente.
P.S. Como non atopei no google imaxes nada alusivo a "outra vaca no maínzo", o cal proba unha vez máis a marxinalidade da nosa cultura, este post vai sen imaxe explícita, todo o referido ao imaxinario terá que "imaxinalo" o amábel lector.
sexta-feira, agosto 29, 2008
Que curriña!
quarta-feira, agosto 27, 2008
Látego de algas
segunda-feira, agosto 25, 2008
Inevitábeis pegadas
Cando me dei erguido, virei a testa e decateime de que as escamas que me foran medrando no lombo no transcurso dos anos deixaban marcas visíbeis nos materiais discontinuos.
segunda-feira, agosto 18, 2008
Quen son eu?
Quen son eu? Preguntábase Pantelas mirando a súa imaxe no pozo do patio da prisión de Orán onde cumpría condena (Otero Pedrayo, Pantelas, home libre).
Quen son eu? Pregúntase Suroeste estes días mentres mira atentamente a súa imaxe en todos os espellos que se lle van cruzando no camiño.
Ata agora só un pseudónimo, un nick, agochando un nome legal ou unha imaxe ou un símbolo distintivo. E Suroeste íase espindo post a post no acabado de nacer cuarto de seu, cunha crueza que ás veces lle doía. Porque escribir doe, xa o sabedes, e pode ferir a quen ouse pousar os ollos para ler, coma que sae da escuridade da casa a unha mañá luminosa. Demasiada luz fai pechar os ollos.
Que difícil é para unha muller poñer o seu nome e logo escribir o que lle pete, o que sente e o que sabe, expoñerse a todos os ollos, expoñer o seu nome e o que poida significar e expoñer o seu corpo. Porque, aínda que se intente negalo, seguimos sendo o noso corpo. E o meu corpo é tan sensíbel... My body is a battleground.
Subscrever:
Mensagens (Atom)