Foto de Xebe d´Afrei
Que pouco me durou aquela emoción de terte, suxeito e ben suxeito entre as miñas mans, eu, materia fluída parida con dor e pensamentos. Agora pregúntome se foi todo unha ilusión miña, un soño, a lembranza dun conto que algunha vez me contaron: "tes que esforzarte e o teu eu emerxerá de ti e darache sentido, voz que retumbe baixo as bóvedas e capacidade de representación". E a min parecíame iso tan lóxico, tan absolutamente luz, que me volvín avelaíña e dei voltas e voltas arredor, toupeneando. Voltas e voltas que me emborracharon de logos: pensei e escribín e estaba disposta a asaltar as tribunas baixo as bóvedas a peito nu.
Estaba disposta, pero xa non te atopo, eu, eu, eeeeEEEEEEUUUUUuuuuuu...?
Foto de Xebe d´Afrei
11 comments:
Precisa síntese alegórica da morte do suxeito ou, no mellor dos casos, do seu descentramento.
I, me, mine
http://es.wikipedia.org/wiki/I_Me_Mine
http://www.youtube.com/watch?v=01UipbZL3ww
p.d.: sei que é unha bobada, pero por deformación profesional: bóveda.
Na miña opinión a cuestión do eu esta, en palabras de Metinzer: "No being one". O que viría a ser: "A insoportable levidade de ser unha divina merda" (sic)
Hoxtras! grazas, Rue, non é unha bobada: vou defacer o torto.
Que práctico este sistema de poder rectificar sen cancelas para a xentiña imperfecta coma min!
Léase defacer como desfacer. Non o fixen a propósito; son así.
O eu é apenas o noso escudo, señora.
Pois "eu" penso que é a armazón que nos mantén dereitos. Agora ben, somos vertebrados ou coleópteros?
A min gústame vivir nos pronomes, como lle gustaba a Pedro Salinas.
Vertebrado, logo.
ou seremos exoesqueletos que agochan só palabras...
atoparaste, ben sei.
Post a Comment