Esta é a outra estampa que (con sorpresa) publicitaba o Café Saint-Martin de Buenos Aires e que acabou atravesando o Atlántico no baúl de Andrés do Manco. Para min esta imaxe ten unha profundidade simbólica tremenda: o lobo, xa vedes que aquí nada feroz, a nena, a cestiña pudorosamente tapada, os careixós, a fraga... O mundo que me rodeaba era máxico e resúmese nesta escena que aínda me atrapa.
5 comments:
claro, xa o dixo a naufragha: a maxia que mamamos de nenos é a que nos permite sobrevivir nun mundo -ás veces- tan pouco máxico. E ti, coa tua, axudanos a todos!
Conotación variábel, Pirata.
(Connotación)
Carmen Marín Gaite sempre falaba do engado e a maxia da fraga. Con oitentepico, no auditorio da Caixa Galicia, era unha nena que non se perdía, que se aventuraba
Non sería a avoa das Ferocidades domésticas?
Post a Comment